Τα παρακάτω μικρά μονόπρακτα γράφτηκαν με αφορμή την επικείμενη έλευση του Ευρώ και παρουσιάστηκαν από μαθητές στη γιορτή λήξης των μαθημάτων δημοτικού σχολείου τον Ιούνιο του 2001. Τα όσα ζούμε τον τελευταίο καιρό μας τα θύμισαν.
Α. ΔΡΑΧΜΗ & ΕΥΡΩ
(Μπαίνει το ΕΥΡΩ, χαρούμενο τραγουδώντας)
ΕΥΡΩ: Ήρθα κι εγώ,
είμαι το Ευρώ.
Σε λίγο καιρό στη ζωή σας
θε να μπω.
Μπροστά σας θα με βρείτε
γι' αυτό ενημερωθείτε
να με μάθετε καλά
αλλιώς θα χάσετε τα πασχάλια με τα' αυγά.
(Μπαίνει η δραχμή και το σπρώχνει)
ΔΡΑΧΜΗ: Τι θέλεις εδώ; Φύγε αμέσως, δεν έχεις κανένα δικαίωμα.
ΕΥΡΩ: Τι λες κυρά μου; Που ζεις, στον Άρη; Δεν ακούς τα νέα, δε διαβάζεις
εφημερίδες; Δεν ξέρεις ότι έρχομαι να σε αντικαταστήσω;
ΔΡΑΧΜΗ: Το ξέρω αλλά ακόμα μένουν έξι μήνες, (Σκεφτική, διστακτική).
Έξι ολόκληροι μήνες!
ΕΥΡΩ: Ναι, ναι, αυτά διαδίδεις και έχεις κοιμίσει όλο τον κόσμο και Δε μου δίνει σημασία. Όταν όμως φθάσει εκείνη η στιγμή και μπω στα πορτοφόλια τους, τότε θα ψάχνονται όσοι με έχουν μέσα. Όσοι δεν με έχουν, θα ψάχνονται…. έτσι κι αλλιώς.
ΔΡΑΧΜΗ: Καλά, πάρε δρόμο τώρα.
ΕΥΡΩ: Φεύγω προς το παρόν αλλά μη με αποπαίρνεις. Το ξέρεις άλλωστε ότι για δύο μήνες θα ζήσουμε μαζί. Αλλά… μόνο για δυο μήνες. Λοιπόν, ραντεβού την πρωτοχρονιά. (Φεύγει)
ΔΡΑΧΜΗ: (Μονολογεί) Τι δυστυχία είναι αυτή! Εύχομαι κανένας σας να μη ζήσει το δράμα μου. Ξέρεις τι θα πει να γνωρίζεις από τώρα πότε θα καταργηθείς; Θα εξαφανιστείς για πάντα;
(Ακούγεται μια φωνή)
ΦΩΝΗ: Θα σε βάλουν στα Μουσεία!
ΔΡΑΧΜΗ: Στα Μουσεία; Εγώ στα Μουσεία; Εγώ που ήμουν για αιώνες το ζωντανό νόμισμα των Ελλήνων; Από το 1833 είμαι το επίσημο νόμισμα της χώρας, με σφραγίδες και υπογραφές. Και τώρα μου λέτε να φύγω; Ξέρετε τι τράβηξα όλα αυτά τα χρόνια καθώς προσπαθούσα να σταθώ στα πόδια μου παλεύοντας με τα πανίσχυρα ξένα νομίσματα, το δολάριο, το μάρκο, το γεν;
Υποτιμήθηκα, γλίστρησα τόσες φορές - διολίσθησα όπως λένε οι οικονομολόγοι - σακατεύτηκα γενικώς, αλλά στάθηκα στα πόδια μου. Και τώρα; Να το ευχαριστώ. Τη θέση μου θα την πάρει το Ευρώ.
Και ποιο είναι αυτό παρακαλώ; Ένα νιάνιαρο που γεννήθηκε στα χαρτιά πριν δύο χρόνια. (Με ειρωνεία) Θα 'ναι λέει δυνατό γιατί το στηρίζουν 12 ευρωπαϊκές χώρες. Του δίνουν και τις καλύτερες βιταμίνες για να μεγαλώσει γρήγορα. Ενώ εμένα με άφησαν στην τύχη μου.
Όμως αυτή είναι η μοίρα των νομισμάτων. Να έρχονται και να φεύγουν. Ας του ευχηθώ "καλή τύχη" για το δικό σας καλό.-
The following brief
one-act play was inspired from the imminent advent of the euro and was presented by pupils at the school closing
celebration on June 2001. The present facts going on in Greece have
reminded us of those days.
DRACHMA & EURO
(EURO [played by a boy] comes out, singing happily)
EURO: Hallo, I’m the Euro.
In a little time
I’m coming to your life!
You’ll see me in front
there`fore you should know;
study me hard
or your life will be tough!
(DRACHMA [played by a girl] comes out and shoves it)
DRACHMA: What do you want here? Get off at once, you have no right!
EURO: What’s wrong lady? Where are you from, from Mars? Don’t you listen to the news? Don’t you read the newspapers? Don’t you know that I’m going to replace you?
DRACHMA: I know, but still there are six months left. (Pensively, hesitantly) Six whole months!
EURO: Yeah, that’s what you say and you’ve made all the people blind and they don’t care about me. But once that moment comes, when I’ll get in their wallets, then those who have me will wonder. Those who don’t have me will wonder anyway.
DRACHMA: Fine, shove off now.
EURO: I’m living for now, but don’t snap at me. Besides you know that we’ll live together for two months. But only for two months. Well, see you on the new year’s eve.
(It leaves)
DRACHMA (speaking to itself): What a misery! I wish that none of you lives my drama. Do you know what it means to know when you will be abolished? When you will be extinct forever?
(A voice is heard)
VOICE: They’ll put you in the museums!
DRACHMA: In the museums? Me in the museums? Me who have been the vibrant currency of the Greeks for centuries? I’m the official currency of the country since 1833, with all the staff. And now you’re telling me that I must live? Do you know what I’ve gone through all these years in order to survive against the powerful foreign currencies: the dollar, the mark, the yen? I’ve been devalued, I’ve slipped so many times - *slid* as the economists usually say – all in all I’ve been crippled, but I survived. And now? That’s how they say “thanks.” I will be replaced by the Euro.
And what’s that? A baby born on the papers since two years ago. (Ironically) They say that it’s going to be strong, because it’s supported by 12 European countries. They also feed it with the best vitamins to make it grow up quickly. As for me, I’ve been left alone.
However, this is the fate of the currencies: they come and go. Let me wish it “good luck” for your own good.
Β. Η ΣΥΝΤΑΞΗ
ΓΙΑΓΙΑ: (μονολογεί)
Το ημερολόγιο ψηλά στον τοίχο μου κοιτάω
και με ευλάβεια σχεδόν, ξανά φυλλομετράω.
Τη μέρα τούτη την τρανή, μέρες την περιμένω,
τον ταχυδρόμο από το πρωί, με προσοχή προσμένω.
Τη σύνταξή μου σήμερα, αυτός θα μου τη φέρει
δεν πάω τράπεζα εγώ, είν' άγνωστα τα μέρη.
Μα πούντονε ο χριστιανός, γιατί χασομεράει;
Δεν ξέρει βέβαια αυτός τα χρέη στον μπακάλη,
στον γαλατά, στον φούρναρη θα πρέπει να ξεπληρώσω
και τη ΔΕΗ και τον ΟΤΕ να πάω να πληρώσω.
Τα λίγα πεντοχίλιαρα, εδώ θα τα μετρήσει
και την καρδούλα μου πολύ θα την ανακουφίσει.
Μα... μια στιγμή, θαρρώ τις σκάλες ανεβαίνει.
Ας γίνω αδιάφορη, τίποτα δεν συμβαίνει.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ: Γεια σου θεία.
ΓΙΑΓΙΑ: Γεια σου παιδί μου. Τι έχουμε;
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ: Τη σύνταξη θεία, 25 σήμερα το ξέχασες;
ΓΙΑΓΙΑ: Δίκιο έχεις παιδί μου. Ούτε μου πέρασε από το μυαλό.
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ: Υπόγραψε εδώ θεία (υπογράφει). Λοιπόν, έχουμε 68.150 δραχμές. Ορίστε (της δίνει ένα χαρτονόμισμα των 200 ευρώ)
ΓΙΑΓΙΑ: (Το κοιτάει ψηλά με απορία) Τι είναι αυτό;
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ: Ευρώ θεία, ευρώ. Διακόσια ευρώ!
ΓΙΑΓΙΑ: Τι διακόσια; Η σύνταξη μου είναι αυτό; Εγώ παίρνω 68.150 δραχμές!
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ: Ναι θεία αλλά από σήμερα πληρώνουμε σε ευρώ.
ΓΙΑΓΙΑ: (αγριεύει) Τι λες μωρέ; Τι ευρώ και "ξευρώ"; Που είναι τα
πεντοχίλιαρα;
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ: Το ίδιο είναι θεία, το ίδιο!
ΓΙΑΓΙΑ: Και πως θα το χαλάσω;
ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ: Έχει και μικρότερα. Να και οι 150 δραχμές σε λεπτά.
(της δείχνει μερικά λεπτά). Τα κρατάω για το φιλοδώρημά μου.
ΓΙΑΓΙΑ: Α! εσύ είσαι τέλεια τρελός! Δρόμο, πάρε τα ευρώ, πως τα λες, και ξεκουμπίσου να μου φέρεις τη σύνταξή μου. (Τον κυνηγά) Κλέφτες!!!
