Η σούπα της σούπας

Η σούπα της σούπας

Η παρακάτω έμμετρη σάτιρα δημοσιεύτηκε στο εσωτερικό οπισθόφυλλο ενός τεύχους του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Νεότητας (μοιράζονταν και στα σχολεία) στη δεκαετία του1960 υποστηριζόμενη από μερικά καρέ συναφών σκίτσων. 

Ίσως να ήταν εμπνευσμένη από την γνωστή ιστορία/παραμύθι του Νασρεντίν Χότζα (ή Ναστραντίν Χότζας στη γλώσσα μας) «Η σούπα της σούπας» όπου ο Χότζας κάνει το τραπέζι σε έναν φίλο του κυνηγό μαγειρεύοντας μια πάπια που ο τελευταίος του έφερε ως δώρο. Όμως η μυρωδιά του φαγητού προσέλκυε στο τραπέζι διαδοχικά όλο και περισσότερους επίδοξους συνδαιτυμόνες, ο καθένας από τους οποίους ισχυρίζονταν ότι είναι γνωστός με τον προηγούμενο. Έτσι και ο Χότζας προκειμένου να χορτάσουν όλοι, μετέτρεπε σταδιακά τη σούπα σε βραστό νερό.

H προφανής αλληγορία της ιστορίας αυτής αποδίδεται με εξαιρετική επιτυχία και στο  έμμετρο αυτό, στο οποίο η σούπα προέρχεται από μια κότα που προσφέρεται ως δώρο στον οικοδεσπότη, τον κυρ Πάνο.  

Το δημοσιεύω αυτούσιο παρακάτω προκειμένου να βγει από τα συρτάρια της μνήμης που φώλιαζε τόσες δεκαετίες με σκοπό να διαδοθεί ή και να αποκατασταθεί διαμέσου του διαδικτύου το οποίο μας προσφέρει αυτή τη δυνατότητα. Δεν έχω συγκρατήσει το όνομα του εμπνευστή του. Ίσως να ήταν κάποιος επώνυμος ίσως και όχι, δε βρήκα κάτι σχετικό όπως δεν μπορώ να επιβεβαιώσω τη σχέση που πιθανόν να είχε με την αντίστοιχη ιστορία με τον Χότζα. Όποιος ξέρει κάτι περισσότερο, ας το καταθέσει.

  

Στη γιορτή του μια κότα

πήγε ο κυρ Κωστής στον Πάνο

κι εκείνος του ’πε:

«Κάτσε το τραπέζι να σου κάνω»

Είχε και σαλατικά

και κρασάκι και γλυκά ,

κι έτσι ένα τραπέζι πρώτης

του ‘κανε του Κυρ Κωστή.

Σε δυο μέρες νάτος πάλι

ο Κωστής το μεσημέρι:

«Πάνο μου κείνη η κότα

η παχιά που σου ΄χα φέρει;»

- Τη θυμάσαι;

- Τη θυμάμαι,

Κάτσε πάλι για να φάμε.

Κι έκατσε ο Κωστάκης πάλι

κι έφαγε ένα κατσικάκι

απ’ τα πόδια ως το κεφάλι.

Ξάφνου ένα μεσημέρι

να στη πόρτα δυο μουσάτοι:

«Ε! κυρ Πάνο, δεν μας ξέρεις;

Είμαστε ξαδέλφια πρώτα

του Κωστή που σου `χε φέρει

την τετράπαχη την κότα !»

-Μπα; Καθίστε για να φάμε.

Και κατάπιανε και τούτοι,

τρεις μπριζόλες κι ένα μπούτι !

Ένα μεσημέρι πάλι

μια παρέα ξεπροβάλει

και με γλύκα του δηλώνει:

«Ε! κυρ Πάνο, δεν μας ξέρεις;

Εμείς είμαστε γειτόνοι,

εκεινών των δυο μουσάτων

που ξαδέλφια ήταν πρώτα

του Κωστή που σου ‘χε φέρει

την τετράπαχη την κότα !»

-Μπα; Καθίστε για να φάμε!

Κι όλοι κάθονται στο γύρο

πέντε άτομα θαρρώ,

κι ο κυρ Πάνος τους σερβίρει

μοναχά … βραστό νερό!

- Τι ειν’ αυτό; φωνάζουν όλοι !

Και με δίχως "μου πες  - σου ‘πα"

ο κυρ Πάνος με γαλήνη

κι αρχοντιά ξεχωριστή:

-Ειν’ η σούπα – λέει- της σούπας

που εβγήκε απ’ τη σούπα

της παχιάς εκείνης κότας

του φιλτάτου μου Κωστή !